Σε κοινό τόπο βαδίζουμε

2021
Εγκαυστική, λάδι και ξυλομπογιά σε ξύλο
55 x 75 εκ
 
Στο εικονιζόμενο έργο με τίτλο "Σε κοινό τόπο βαδίζουμε",  μέσα σε ένα ονειρικό περιβάλλον, συνδέω 8 αντικείμενα-εκθέματα από το Δίκτυο Μουσείων Ιονίων Νήσων. Τα κριτήρια επιλογής μου των αντικειμένων, έγιναν βάσει της  χρωματικής τους ποικιλομορφίας, στο πώς εναρμονίζονται με το ψυχισμό και τα ενδιαφέροντά μου και τέλος στο πόσο καλά μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τα υλικά και τις τεχνικές μου. 
 
Το φόντο του πίνακα ξεκίνησε από μια γαλήνια και γνώριμη  εικόνα από την παιδική ηλικία, τη θέα από τη βεράντα του σπιτιού μου προς τη Ζάκυνθο και τη βραχονησίδα Δίας. 
 
Δεν αυτοσχεδίασα, όπως κάνω συνήθως, άλλα έστησα προσεκτικά την σύνθεση από την αρχή με σκοπό να δώσω μια αίσθηση ροής και διαλόγου μεταξύ των αντικειμένων, να συνδέσω την αισθητική της αγροτικής και της αστικής τάξης, η διαφορά των οποίων εντοπίζεται στην ποιότητα των υλικών και όχι στον σχεδιασμό. Ξεκίνησα πάνω δεξιά από το στεφάνι με τα άνθη και στην συνέχεια με τον κονδυλοφόρο του Σικελιανού, ο οποίος ήθελα να συνδιαλέγεται με την πλούσια λογοτεχνική κληρονομιά του Σολωμού. 
 
Μεταξύ τους παρεμβάλλεται η γυναικεία παραδοσιακή τέχνη και η φύση με την κέρινη κλάρα των λουλουδιών. Ο μεν Σικελιανός εκφράζει την επαφή του με τη φύση ως άθληση της ψυχής, όπως την ονομάζει, ως άνοιγμα στο κάλεσμα και τη δύναμη της φύσης. Για τον δε Σολωμό η φύση κατέχει πρωταρχικό ρόλο στην εξέλιξη του ποιητικού του οράματος. Στον πίνακα κάτω αριστερά, ο Σολωμός δεν συνδέεται ως ύλη με την ροή των αντικειμένων, αλλά ως αφηγητής τους.